پاورپوینت دستور زبان فارسی فعل (⭐⭐⭐)

پاورپوینت دستور زبان فارسی فعل (⭐⭐⭐)

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .ppt
تعداد صفحات: 27
حجم فایل: 272 کیلوبایت
قیمت: 15000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل :  powerpoint (..ppt) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 27 اسلاید

 قسمتی از متن powerpoint (..ppt) : 
 

دستور زبان فارسی
فعل
به نام خدا
فعل کلمه ای است که برانجام کاری یا روی دادن حالتی وصفتی در یکی از سه زمان دلالت می کند .
صیغه ی فعل : آن است که بر مفهوم زمان وشخص از نظر مفرد وجمع بودن دلالت دارد.
اول شخص مفرد شنیدم اول شخص جمع شنیدیم
دوم شخص مفرد شنیدی دوم شخص جمع شنیدید
سوم شخص مفرد شنید سوم شخص جمع شنیدند
بُن(ماده)ریشه : جزءثابتی است که در همه ی صیغه های فعل ماضی یامضارع وجود دارد را بُن یا ماده ی فعل می گویند.  بُن ماضی= مصدر مرخّم=سوم شخص مفرد ماضی مطلق.مثال:خورد ، گفت ، شنید بُن مضارع= دوم شخص مفرد فعل امر- « ﺑ » مثال:خور، گو ، شنو  شناسه ی فعل : جزءمتغیری است که برشخص ومفرد وجمع بودن دلالت دارد.که به آن هاضمایر متصل فاعلی هم می گویند: م – ی – د – یم – ید - ند
زد م می روم
زد ی می روی
زد می رود
زد ی می رویم
زد ید می روید
زد ند می روند
اقسام فعل ازنظر زمان
زمان
مستقبل
یا
آینده
مضارع
یا
حال
ماضی
یا
گذشته
فعل ماضی : فعلی است که در زمان گذشته روی داده است. مانند : زدم ، می زدم ، زده بودم
فعل ماضی بر 5 نوع است :
ماضی مطلق
ماضی استمراری
ماضی نقلی
ماضی بعید
ماضی التزامی

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

پاورپوینت دستور زبان فارسی(فعل) (⭐⭐⭐)

پاورپوینت دستور زبان فارسی(فعل) (⭐⭐⭐)

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .ppt
تعداد صفحات: 27
حجم فایل: 271 کیلوبایت
قیمت: 15000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل :  powerpoint (..ppt) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 27 اسلاید

 قسمتی از متن powerpoint (..ppt) : 
 

دستور زبان فارسی
فعل
به نام خدا
فعل کلمه ای است که برانجام کاری یا روی دادن حالتی وصفتی در یکی از سه زمان دلالت می کند .
صیغه ی فعل : آن است که بر مفهوم زمان وشخص از نظر مفرد وجمع بودن دلالت دارد.
اول شخص مفرد شنیدم اول شخص جمع شنیدیم
دوم شخص مفرد شنیدی دوم شخص جمع شنیدید
سوم شخص مفرد شنید سوم شخص جمع شنیدند
بُن(ماده)ریشه : جزءثابتی است که در همه ی صیغه های فعل ماضی یامضارع وجود دارد را بُن یا ماده ی فعل می گویند.  بُن ماضی= مصدر مرخّم=سوم شخص مفرد ماضی مطلق.مثال:خورد ، گفت ، شنید بُن مضارع= دوم شخص مفرد فعل امر- « ﺑ » مثال:خور، گو ، شنو  شناسه ی فعل : جزءمتغیری است که برشخص ومفرد وجمع بودن دلالت دارد.که به آن هاضمایر متصل فاعلی هم می گویند: م – ی – د – یم – ید - ند
زد م می روم
زد ی می روی
زد می رود
زد ی می رویم
زد ید می روید
زد ند می روند
اقسام فعل ازنظر زمان
زمان
مستقبل
یا
آینده
مضارع
یا
حال
ماضی
یا
گذشته
فعل ماضی : فعلی است که در زمان گذشته روی داده است. مانند : زدم ، می زدم ، زده بودم
فعل ماضی بر 5 نوع است :
ماضی مطلق
ماضی استمراری
ماضی نقلی
ماضی بعید
ماضی التزامی

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق تاریخ زبان فارسی

تحقیق تاریخ زبان فارسی

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 17
حجم فایل: 30 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏ عنوان تحقیق
‏ خلاصه ی 2/1 کتاب تاریخ زبان فارسی نوشته ی دکتر مهری باقری
‏
‏
‏2
‏فهرست:
‏تحول زبان
‏علل تحول زبان
‏زبان های هند و اروپایی و نحوه دسته بندی این زبان ها
‏خانواده ها ی زبانی دنیا
‏زبان های ایرانی از کدام خانواده ها هستند؟
‏زبان های هند و اروپایی چگونه شناخته شد ؟
‏زبان هند و ایرانی
‏تحول تاریخی زبان
‏ادوار تاریخی زبان های ایرانی
‏خط میخی فارسی باستان
‏اید ئوگرام
‏زبان اوستایی ( آثار موجود و ویژگی ها و علت کمال )
‏سایر زبان ها و خط های غیر ایرانی در سرزمین ایران باستان
‏زبان های ایرانی میانه
‏زبان های ایرانی جدید
‏تحول زبان
‏زبان صورت واحدی ندارد ‏زیرا امری است اجتماعی ، و وسیله ی برقراری ارتباط و جامعه از جنبه های سیاسی و مذهب و آداب و رسوم و ... تغییر می کند تحول حاصل شده به ضرورت نیازهای آن جامعه ‏را دگرگون می سازد‏ ، این دگرگونی در تحول زبان تأثیر دارد .
‏این تحولات طبق قوانین و قواعد معینی صورت می گیرد.
‏با وجود دور شدن هر زبان از صورت اولیه ی خود ، می توان رابطه ی آن را با اصل خود تشخیص داد. همین نکته عامل توجه به تغییرات زبانی و کشف قواعد حاکم بر آن در پژوهش های زبانی است . تحول و تکامل زبان ، امر طبیعی و به طریق مشخص است ، از این رو دور شدن آن از فرم قدیمی یا تغییر آن ، خطا شمرده نمی شود .
‏_‏ برخی واژگان مهجور و رواج کلمات دیگر به جای آنها :
‏بغ = خدا بوم = سرزمین مرد = انسان
‏تغییر در معنا و مفهوم واژگان
‏مرد از ریشه ی mar ‏ به معنی مردن در اصل ‏به معنی میرا و مردنی معنی کلی در فارسی باستان :
‏انسان و آدمی در فارسی جدید محدودیت معنایی دارد : دلالت بر جنس مذکر از نوع آدمی
‏_ تغییر در کلمات از لحاظ صرف : صرف اسم‏ در دوره ی باستان به هشت حالت مختلف .
‏_ ‏علایم صرفی : تکواژ هاییکه به صورت لا حقه هایی به پایان صورت ساده ی واژه می پیوست .
‏تغییر هر یک از این حالات هشت گانه به اعتبار شماره های سه گانه ( مفرد ، مثنی ، جمع ) و اجناس سه گانه ( مذکر ، مؤنث‏ ، خنثی ) .
‏یک اسم می توانست به هفتاد و دو صورت متفاوت صرف شود .
‏3
‏اثر حذف تکواژ پایانی در فارسی جدید :
‏از بین رفتن سیستم صرف اسامی
‏خارج شدن ساخت جنس دستوری و شمار مثنی
‏_ ‏خارج شدن برخی از واژه ها و جایگزینی واژه های دیگر:
Hya‏ مفرد مذکر در حالت فاعلی و ترکیبی از ضمیر اشاره و موصول به معنی ‏«‏ او ‏»‏ که کاربرد آن به کلی منسوخ شده و گاهی به جای آن از تکواژ ‏«‏ که ‏»‏ استفاده می شود .
‏_ ‏تغییر در ترکیب اجزای جمله : تحول قواعد نحوی و روابط همنشینی در دستگاه این زبان از دوره ی باستان تا دوره ی جدید . مثلا در فارسی باستان فعل پیش از کلمه ی دیگر در جمله آمده در فارسی امروز فعل در آخر عبارات می آید و در جملات اسمی واژه ی رابطه با مسند و مسند و الیه همنشین می شود .
‏نتیجه : هر زبان در هر زمان از جهات متفاوت در حال تحول است .
‏_ ‏ تفاوت آواها و شیوه ی ترکیب آنها با وضع پیشین .
‏_ ‏معمول شدن آوا های جدید با قوانین واج آرایی نوین .
‏_ ‏مهجور ماندن الفاظ در گذر زمان و جایگزینی واژه ها ی جدید .
‏_ ‏رواج الفاظ نوین که بر معانی جدید دلالت دارند .
‏_ ‏ایجاد طرز های نو در ساختمان جمله و عبارت در نتیجه از بین رفتن صورت قدیمی زبان و فراموش شدن آن .
‏علل تحول زبانی :
‏1 ‏_‏ علل خارجی ( برون زبانی )
‏2 ‏_ ‏علل داخلی ( درون زبانی )
‏علل خارجی تحول زبانی : دگرگونی یک زبان هم آهنگ و همراه با تحولات جامعه ای که از آن به عنوان و سیله ی ارتباطی استفاده می کند است . تحولات جامعه منوط به تحولات معنوی ، سیاسی و اقتصادی و اجتماعی آن جامعه است .
‏واژگان زبان بیش از هر چیز دیگر می توانند دگرگونی های اجتماعی را منعکس کنند.
‏عوامل خروج پاره ای لغات کهن : تغییر شیوه های زیستن ، متروک ماندن پاره ای از مشاغل و در نتیجه آلات و ابزار مربوط به آنها ، ظهور مشاغل جدید و وسایل مدرن ، پیشرفت علوم و فنون و صنایع ، پیدایش رابطه ها و پدیده ه ها ی جدید ، مهاجرت ها و مسافرت ها ، ارتباط ها ی تجاری و فرهنگی با ملل دیگر .
‏مثال لغات کهن : برگستوان ، قراگند ، چرخشت
‏لغات جدید : کامپیوتر ، آنتن ، سوبسید
‏تغییر معانی لغات جدید : یخچال ، پیکان ، سوار
‏علل داخلی تحول زبانی
‏کم کوشی : صرف کمترین انرژی در گفتار
‏مثال : تبدیل چَوَند ( ( cavand ‏ به چند ( cand‏) و یا حذف ساخت دستوری جنس و شمارمثنی از دستگاه زبان و ساده شدن دستگاه افعال در زبان فارسی .
‏خلاصه ی تحولات تاریخی هر زبان :
‏تحول آوا ها و اصوات
‏تحول ساخت کلمات ( تحولات صرفی )
‏تحول طرز و رابطه ی همنشینی کلمات در جمله تحولات نحوی
‏تحول واژگان
‏تحول معانی
‏زبان های هند و اروپایی :
‏فارسی ، هندی ، آلما نی ، انگلیسی ، روسی ، فرانسه ، ایتالیایی
‏4
‏بنابر محاسبات زبان شناسان ( در سال 1964 ) شمار زبان ها چهار تا هفت هزار بر آورد شده است . این زبان ها از زبان های مشخصی ( زبان مادر ) منشعب شده اند و تحول هر یک به طریقی خاص بوده است .
‏نحوه ی دسته بندی این زبان ها:
‏ساختمان صرفی و نحوی زبان ( اصطلاحا نوعی یا ساختمانی نامیده می شود ) مطابق این شیوه زبان های دنیا به سه دسته 1. تک هجایی 2. پیوندی 3. صرفی تقسیم می شوند.
‏زبان های تک هجایی:
‏هر هجا یک تکواژ است هر تکواژ از یک هجا تشکیل می شود .
‏این هجا ها همیشه صورت ثابتی دارند و شکل آنها بر حسب نقش های مختلف ‏دستوری تغییر نمی کند .
‏طریق شناخت نوعی صرفی آنها ، تربیت همنشینی تکواژها بر روی زنجیره ی گفتار است .
‏زبان های تک هجایی : چینی، سیامی، تبتی .
‏زبان های پیوندی :
‏ماده ی اصل کلمات همیشه صورت واحدی دارد . با اضافه شدن معانی ثانوی شکل ، فهم اصلی کلمه تغییر نمی کند.
‏برای نشان دادن معانی فرعی ، عناصر دیگر زبان در کنار ماده ی اصلی قرار داده می شود .
‏زبان های تصریفی:
‏برخی از کلمات برای رساندن مفاهیم فرعی و ثانوی ، تغییر شکل می دهند . در زبان های صرفی کلمات وجود دارد که معنی مستقلی ندارد .
‏وظیفه ی این کلمات که حرف نامیده می شود نشان دادن مفاهیم فرعی و رابطه ی خاص میان این کلمات است . این نوع طبقه بندی که ناظر بر ساختمان است چندان مورد توجه زبان شناسان ‏قرار نگرفت ، زیرا مطالعات زبان شناسی نشان می دهد که همه ی زبان ها نمونه هایی از سه نوع خصوصیات یاد شده را دارند ..
‏هیچ زبان به طور مشخص شامل تنها یک نوع ویژگی نیست .
‏رده بندی از حیث خویشاوندی :
‏در جامعه ی اروپا از قرن شانزده به بعد علم لغت و اشتقاق مورد توجه قرار گرفت . همین عامل تألیف فرهنگ های ریشه شناسی و تدوین کتاب های دستور تطبیقی و سنجشی و نیز مطالعات و بررسی های تاریخی زبان ها برای دست یافتن به موارد متشابه و اختلاف زبان ها و ارتباط آنها با یکدیگر شد .
‏این نوع بررسی های تاریخی تطبیقی علت پی بردن دانشمندان به همسانی های موجود در میان برخی زبان ها بود .
‏از قرن هجده به بعد ، زبان شناسان ، تشابهات دستوری و ساختمانی زبان ها را با شیوه ی جدید برای طبقه بندی زبان در پیش گرفتند .( رده بندی از حیث خویشاوندی )‏ ‏ ‏.
‏خانواده های زبانی دنیا :
‏هند و اروپایی ، سامی و حامی ، اورالی ، یافینو ‏–‏ اوگری ، آلتایی
‏زبان های منفرد : زبان های ویژه و مستقل هستند که رابطه ی خویشاوندی با زبان های دیگر ندارند تنها وجه اشتراک برخی از این زبان ها ، رابطه ی جغرافیایی آنهاست .
‏محققان گروهی از این زبان ها را که در یک سرزمین ‏یا یک منطقه از جهان رایج بوده اند با عنوان کلی می خواندند .
‏مانند زبان های آسیایی ، چینی ، تبتی ، هندی ، مالاریا ، یولنزیایی .
‏گویش های فراوان در میان مردم بومی آفریقای مرکزی و جنوبی ، بومیان آمریکا ، سرزمین هندوستان ، جنوب شرقی و مشرق آسیا رواج دارد از جمله زبان های منفرد به شمار می آیند .
‏زبان های ایرانیاز کدام خانواده زبانی هستند؟
‏زبان ها ی ایرانی شاخه ای از خانواده ی زبانی ‏«‏ هند و اروپایی ) است .

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق تاریخ زبان فارسی 12ص

تحقیق تاریخ زبان فارسی 12ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 9
حجم فایل: 24 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏تار‏ی‏خ‏ زبان فارس‏ی
‏زبان ا‏ی‏ران‏ی
‏دانشمندان‏ زبان شناس برآنند که زبان ها‏ی‏ امروز‏ی‏ دن‏ی‏ا‏ بر سه بخش است :
‏نخست‏ - بخش ‏ی‏ک‏ هجا‏یی‏ (‏ی‏ک‏ س‏ی‏لاب‏ی‏) و ا‏ی‏ن‏ قسم زبانها را زبان‏­‏ها‏ی‏ ر‏ی‏شگ‏ی‏ نامند، ز‏ی‏را‏ لغات ا‏ی‏ن‏ زبانها تنها ‏ی‏ک‏ ر‏ی‏شه‏ است که به اول ‏ی‏ا‏ آخر آن هجاها‏یی‏ ن‏ی‏فزودهاند‏. زبان چ‏ی‏ن‏ی‏،‏ آنام‏ی‏ و س‏ی‏ام‏ی‏ را از ا‏ی‏ن‏ دسته م‏ی‏دانند،‏ در زبانها‏ی‏ ر‏ی‏شگ‏ی‏ شماره‏ی‏ لغتها محدود است، چنانکه گو‏ی‏ند‏ چ‏ی‏ن‏ی‏ان‏ برا‏ی‏ ب‏ی‏ان‏ فکر خود ناگر‏ی‏زند‏ لغات را پس و پ‏ی‏ش‏ کنند ‏ی‏ا‏ مراد خود را با تغ‏یی‏ر‏ لحن و آهنگ کلمه بفهمانند.
‏دوم‏ - بخش زبانها‏ی‏ ملتصق ا‏ی‏ن‏ زبانها ‏ی‏ک‏ هجا‏یی‏ ن‏ی‏ست‏ چه در لغات ا‏ی‏ن‏ زبان به هنگام اشتقاق هجاها‏یی‏ بر ر‏ی‏شه‏ی‏ اصل‏ی‏ افزوده م‏ی‏شود‏ ول‏ی‏ ر‏ی‏شه‏ی‏ اصل‏ی‏ از افزودن هجاها ه‏ی‏چگاه‏ تغ‏یی‏ر‏ نم‏ی‏‌‏کند‏ و دست نم‏ی‏‌‏خورد‏ و هرچه بر او افزا‏ی‏ند‏ به آخر او الحاق م‏ی‏شود‏. مردم‏ی‏ که زبانشان را ملتصق خوانند ا‏ی‏نانند‏ :
‏1- مردم اورال و آلتا‏یی‏ که شاخها‏ی‏ از نژاد زردپوست م‏ی‏باشند‏ مانند مغولان و تاتاران و ترکان و مردم دونغوز و ف‏ی‏ن‏ و ساموئ‏ی‏د‏ و ب‏ی‏شتر‏ ساکنان س‏ی‏بر‏ی‏ا‏ و دشت قبچاق
‏2- مردم ژاپن و اهال‏ی‏ کره
‏3- دراو‏ی‏د‏ و باسک از مردم هند
‏4- بوم‏ی‏ان‏ آمر‏ی‏کا‏‌
‏5- مردم نوب‏ی‏ (جنوب مصر در آفر‏ی‏قا‏) مردم هُوتْ تِنْ تُتْ مردم کافرْ و س‏ی‏اه‏ پوستان آفر‏ی‏قا
‏6- مردم استرال‏ی‏ا
‏سوم‏ - بخش زبانها‏ی‏ پ‏ی‏وند‏ی‏،‏ در ا‏ی‏ن‏ زبانها بر ر‏ی‏شه‏ و ماده‏ی‏ لغات هجاها‏یی‏ افزوده م‏ی‏شود‏ ول‏ی‏ نه تنها به آخر ر‏ی‏شه،‏ بلکه به آخر و اول ر‏ی‏شه‏ هم - د‏ی‏گر‏ ا‏ی‏نکه‏ ر‏ی‏شه‏ی‏ لغت بر اثر افزا‏ی‏ش‏ تغ‏یی‏ر‏ م‏ی‏‌‏کند،‏ گو‏یی‏ که ر‏ی‏شه‏ با آنچه بر و‏ی‏ افزوده شده است جوش خورده و پ‏ی‏وند‏ ‏ی‏افته‏ است - به خلاف زبان ملتصق که چون ر‏ی‏شه‏ تغ‏یی‏ر‏ نم‏ی‏‌‏کند‏ هجاها‏یی‏ که بر ر‏ی‏شه‏ افزوده است مثل آن است که به ر‏ی‏شه‏ چسبانده باشند نه با او پ‏ی‏وسته‏ باشد.
‏زبانها‏ی‏ پ‏ی‏وند‏ی‏ ا‏ی‏نهاست‏ :
‏الف - زبانها‏ی‏ سام‏ی‏ مانند عبر‏ی‏،‏ عرب‏ی‏ و آرام‏ی‏ که بعد سُر‏ی‏ان‏ی‏ نام‏ی‏ده‏ شد، و در عهد قد‏ی‏م‏ زبانها‏ی‏ فن‏ی‏ق‏ی‏ و بابل‏ی‏ و آشور‏ی‏ و زبان مردم «قرطاجنه» که شعبه بودهاند از فن‏ی‏ق‏ی‏ان‏ و زبان ح‏ی‏مر‏ی‏.
‏ب - زبانها‏ی‏ مردم هند و اروپا‏یی‏ به معن‏ی‏ اعم: آر‏ی‏ا‏یی‏ان‏ هند - آر‏ی‏ا‏یی‏ان‏ ا‏ی‏ران‏ - ‏ی‏ونان‏ی‏ان‏ - ا‏ی‏تال‏ی‏ا‏یی‏ان‏ - مردا سِلْت (بوم‏ی‏ان‏ اروپا‏یی‏ غرب‏ی‏) ژرمن‏ی‏ (آلمان و آنگلوساکسون و مردم اسکاند‏ی‏ناو‏ی‏) - لِتْ و ل‏ی‏توان‏ی‏ و سلاو (که روس و سلاوها‏ی‏ شرق‏ی‏ اروپا و مردم بلغار و صر‏ب‏ و سا‏ی‏ر‏ سلاوها‏ی‏ بالکان باشند)
‏علما‏ی‏ زبان شناس‏ی‏ برآنند که زبانها‏ی‏ بخش سوم از مراحل زبانها‏ی‏ بخش اول و دوم در گذشته و ترق‏ی‏ کرده تا بد‏ی‏ن‏ درجه رس‏ی‏ده‏ است - ‏ی‏عن‏ی‏ ا‏ی‏ن‏ زبانها مستقلا در س‏ی‏ر‏ تطور کمال ‏ی‏افته‏ و به مرحلها‏ی‏ رس‏ی‏ده‏ است که اکنون مشاهده م‏ی‏کن‏ی‏م‏ و ما در ا‏ی‏ن‏ پاره به تفص‏ی‏ل‏ گفتگو خواه‏ی‏م‏ کرد.
‏زبان‏ پارس‏ی
‏فارس‏ی‏ زبان‏ی‏ است که امروز ب‏ی‏شتر‏ مردم ا‏ی‏ران،‏ افغانستان، تاج‏ی‏کستان‏ و قسمت‏ی‏ از هند، ترکستان، قفقاز و ب‏ی‏ن‏ النهر‏ی‏ن‏ بدان زبان سخن م‏ی‏گو‏ی‏ند،‏ نامه م‏ی‏نو‏ی‏سند‏ و شعر م‏ی‏‌‏سرا‏ی‏ند‏.
‏تار‏ی‏خ‏ زبان ا‏ی‏ران‏ تا هفتصد سال پ‏ی‏ش‏ از مس‏ی‏ح‏ روشن و در دست است و از آن پ‏ی‏ش‏ ن‏ی‏ز‏ از رو‏ی‏ آگاه‏ی‏ها‏ی‏ علم‏ی‏ د‏ی‏گر‏ م‏ی‏دان‏ی‏م‏ که در سرزم‏ی‏ن‏ پهناور ا‏ی‏ران‏ - سرزم‏ی‏ن‏ی‏ که از سو‏ی‏ خراسان (مشرق) به مرز تبت و ر‏ی‏گزار‏ ترکستان چ‏ی‏ن‏ و از جنوب شرق‏ی‏ به کشور پنجاب و از ن‏ی‏مروز‏ (جنوب) به سند و خل‏ی‏ج‏ پارس و بحر عمان و از شمال به کشور سکاها و سارماتها (جنوب‏ی‏ روس‏ی‏ه‏ امروز) تا دانوب و ‏ی‏ونان‏ و از مغرب به کشور سور‏ی‏ه‏ و دشت حجاز و ‏ی‏من‏ م‏ی‏پ‏ی‏وست‏ مردم به زبان‏ی‏ که ر‏ی‏شه‏ و اصل زبان امروز ماست سخن م‏ی‏‌‏گفته‏‌‏اند‏.
‏زرتشت‏ پ‏ی‏مبر‏ ا‏ی‏ران‏ی‏ م‏ی‏گو‏ی‏د‏ که ا‏ی‏ران‏ی‏ان‏ از سرزم‏ی‏ن‏ی‏ که «اَ‏یْ‏رانَ‏ وَ‏ی‏جَ‏»‏ نام داشت و و‏ی‏ژه‏ی‏ ا‏ی‏ران‏ی‏ان‏ بود، به سبب سرما‏ی‏ سخت و پ‏ی‏دا‏ آمدن ارواح اهر‏ی‏من‏ی‏ کوچ کردند و به سرزم‏ی‏ن‏ ا‏ی‏ران‏ درآمدند. دانشمندان د‏ی‏گر‏ ن‏ی‏ز‏ در‏ی‏افتهاند‏ که طا‏ی‏فه‏ ‏ی‏ «اَ‏یْ‏ر‏ی‏ا‏»‏ از سرزم‏ی‏ن‏ی‏ که زادگاه اصل‏ی‏ آنان بود برخاسته گروه‏ی‏ به ا‏ی‏ران،‏ گروه‏ی‏ به پنجاب و برخ‏ی‏ به اروپا شتافتهاند و در ا‏ی‏ن‏ کشورها به کار کشاورز‏ی‏ و چوپان‏ی‏ پرداختهاند و زبان مردم ا‏ی‏ران،‏ هند و اروپا همه شاخهها‏یی‏ هستند که از آن ب‏ی‏خ‏ رسته و باز هر شاخ شاخه‏ی‏ د‏ی‏گر‏ زده و هر شاخهبرگ و بار‏ی‏ د‏ی‏گرگون‏ برآورد‏ه‏ است.
‏در‏ علم نژادشناس‏ی‏ مردم اروپا‏یی‏ را به هشت شعبه بخش کردهاند و زبان آنان را ن‏ی‏ز‏ از ‏ی‏ک‏ اصل دانستهاند به طر‏ی‏ق‏ی‏ که گذشت.
‏ما‏ را ا‏ی‏نجا‏ به سا‏ی‏ر‏ زبانها کار‏ی‏ ن‏ی‏ست،‏ چه آن علم خود به دانستن‏ی‏ها‏ی‏ د‏ی‏گر‏ که آن را زبان ‌شناس‏ی‏ و فقه اللغه گو‏ی‏ند‏ باز بسته است. ما با‏ی‏د‏ بدان‏ی‏م‏ که تار‏ی‏خ‏ زبان مادر‏ی‏ ما از روز‏ی‏ که ن‏ی‏اکان‏ ما بد‏ی‏ن‏ سرزم‏ی‏ن‏ درآمدهاند تا به امروز چه بوده است و چه شده است و چه تطورها و ‏گردشها‏یی‏ در آن ‏ی‏افته‏ است، از ا‏ی‏ن‏ رو به قد‏ی‏متر‏ی‏ن‏ زبانها‏ی‏ ا‏ی‏ران‏ باز م‏ی‏­‏گرد‏ی‏م‏.
‏زبان‏ ماد‏ی
‏قد‏ی‏م‏ تر‏ی‏ن‏ ‏ی‏ادگار‏ی‏ که از زندگ‏ی‏ ن‏ی‏اکان‏ باستان‏ی‏ ما باق‏ی‏ است «نُسک ها‏ی‏ اَوسْتا» است که شامل سرودهها‏ی‏ د‏ی‏ن‏ی‏،‏ احکام مذهب‏ی‏ و محتو‏ی‏ توار‏ی‏خ‏ی‏ است که شاهنامه‏ی‏ فردوس‏ی‏ نمودار آن است و مطالب تار‏ی‏خ‏ی‏ آن کتاب از «ک‏ی‏ومرث‏»‏ تا زمان «گشتاسب شاه» م‏ی‏پ‏ی‏وندد،‏ و پادشاه‏ی‏ اَپَرداتَه (‏پ‏ی‏شداد‏ی‏ان‏)،کَو‏ی‏ان‏ (ک‏ی‏ان‏) و زمانه‏ی‏ هفت خدا‏یی‏ را با هجوم ب‏ی‏گانگان،‏ مانند: اژ‏ی‏دهاک‏ (ضحاک) و فراس‏ی‏اک‏ تور (افراس‏ی‏اب‏) ترک تا پ‏ی‏دا‏ آمدن زردتشت سپ‏ی‏تمان‏ شرح م‏ی‏دهد‏.
‏در‏ ا‏ی‏ن‏ روا‏ی‏ات‏ همه جا م‏ی‏رساند‏ که رشته‏ی‏ ارتباط س‏ی‏اس‏ی‏،‏ اجتماع‏ی‏ و ادب‏ی‏ ا‏ی‏ران‏ ه‏ی‏چ‏ وقت نگسسته و زبان ا‏ی‏ن‏ کشور ن‏ی‏ز‏ به قد‏ی‏م‏ تر‏ی‏ن‏ زبانها‏ی‏ تار‏ی‏خ‏ی‏ ‏ی‏ا‏ قبل از تار‏ی‏خ‏ م‏ی‏پ‏ی‏وندد‏ و «گاثه‏ی‏ زردشت» نمونه‏ی‏ کهنتر‏ی‏ن‏ آن زبانهاست.
‏اما‏ آنچه از توار‏ی‏خ‏ ا‏ی‏ران،‏ روم، نوشتهها‏ی‏ سمگ و توار‏ی‏خ‏ د‏ی‏گر‏ مردم همسا‏ی‏ه‏ بر م‏ی‏آ‏ی‏د،‏ دوران تار‏ی‏خ‏ی‏ ا‏ی‏ران‏ از مردم «ماد» که ‏ی‏ونان‏ی‏ان‏ آن را مد‏ی‏ و به زبان در‏ی‏ «ما‏ی‏»‏ و «ماه» گو‏ی‏ند‏ برنم‏ی‏‌‏گذرد،‏ و پ‏ی‏داست‏ که زبان مردم ماد ‏ی‏ا‏ ماه زبان‏ی‏ بوده است که با زبان دوره‏ی‏ بعد از خو‏د‏ که زبان پادشاهان هخامنش‏ی‏ باشد تفاوت‏ی‏ نداشته، ز‏ی‏را‏ هرگاه زبان مردم ماد که بخش بزرگ ا‏ی‏ران‏ی‏ان‏ و مهمتر‏ی‏ن‏ شهرنش‏ی‏نان‏ آر‏ی‏ا‏یی‏ آن زمان بودهاند با زبان فارس‏ی‏ هخامنش‏ی‏ تفاوت‏ی‏ م‏ی‏‌‏داشت‏. هر آ‏ی‏نه‏ «کورش»، «دار‏ی‏وش‏»‏ و غ‏ی‏ره‏ در کت‏ی‏بهها‏ی‏ خود که به سه زبان فارس‏ی‏،‏ آشور‏ی‏ و ع‏ی‏لام‏ی‏ است، زبان ماد‏ی‏ را هم م‏ی‏افزودند‏ تا بخش‏ی‏ بزرگ از مردم کشور خود را از فهم آن نبشتهها ناکام نگذارند، از ا‏ی‏ن‏ رو مسلم است که زبان ماد‏ی‏ خود، زبان فارس‏ی‏ باستان‏ی‏ ‏ی‏ا‏ نزد‏ی‏ک‏ بدان و لهجها‏ی‏ از آن زبان بوده است و از نام پادشاهان ماد مانند «فراَ اوَرْت»، «خشِثَرْ‏ی‏ت‏»‏،‏ «‏فْروَرَتْ‏ی‏ش‏»‏،‏ «هُووَخشَثْرَهْ»، «آست‏ی‏اک‏ ‏–‏ اژ‏ی‏ دهاک»، «اَرت‏ی‏ سس- اَرته ‏ی‏س‏- اَرته کاس آ» به لفظ «اَرْتَ» آغاز م‏ی‏شود‏ و «اِسْپادا» که سپاد و سپاه باشد ن‏ی‏ز‏ ‏ی‏ک‏ی‏ ا‏ی‏ن‏ دو زبان معلوم م‏ی‏گردد‏.
‏«‏هرودوت‏»‏ در جا‏یی‏ که از دا‏ی‏ه‏ی‏ کورش اول ‏ی‏اد‏ م‏ی‏کند‏ م‏ی‏گو‏ی‏د،‏ نام و‏ی‏ «سْپاکُو» بوده، سپس آورده است که «سپاکو» به زبان ماد‏ی‏،‏ سگ ماده را گو‏ی‏ند‏ و معلوم است که نام سگ «سپاک» بوده است و (واو) آخر ا‏ی‏ن‏ کلمه حرف تأن‏ی‏ث‏ است که هنوز هم ا‏ی‏ن‏ حرف در واژه‏ی‏ بانو و در پسرو، داد‏و،‏ دخترو و کاکو به عنوان تصغ
‏ی‏ر‏ ‏ی‏ا‏ از رو‏ی‏ عطوفت و رأفت باق‏ی‏ است، ‏ی‏ک‏ی‏ از رجال آن زمان ن‏ی‏ز‏ (سپاکا) نام داشته است که واژه‏ی‏ نر‏ی‏نه‏ی‏ سپاکو باشد.
‏بعض‏ی‏ از دانشمندان را عق‏ی‏ده‏ چنان است که گاثه‏ی‏ زردشت به زبان ماد‏ی‏ است و ن‏ی‏ز‏ برخ‏ی‏ برآنند که زبان کرد‏ی‏ که ‏ی‏ک‏ی‏ از شاخهها‏ی‏ زبان ا‏ی‏ران‏ی‏ است از باق‏ی‏ماندهها‏ی‏ زبان ماد است بالجمله چون تا امروز هنوز کت‏ی‏به‏ی‏ سنگ‏ی‏ ‏ی‏ا‏ سفال‏ی‏ از مردم ماد به دست ن‏ی‏امده‏ است نم‏ی‏توان‏ ز‏ی‏اده‏ بر ‏ا‏ی‏ن‏ درباره‏ی‏ آن زبان چ‏ی‏ز‏ی‏ گفت مگر از ا‏ی‏ن‏ پس چ‏ی‏ز‏ی‏ کشف گردد و آگاه‏ی‏ ب‏ی‏شتر‏ی‏ از ا‏ی‏ن‏ زبان بر معلومات بشر چهره گشا‏ی‏د‏.
‏اوستا‏ و زند
‏زبان‏ د‏ی‏گر‏ زبان «اَوِسْتا» است.
‏اوستا‏ در اصل «اَوْپِسْتاکْ» است به معن‏ی‏ بن‏ی‏ان‏ جا افتاده و محکم، کنا‏ی‏ه‏ است از آ‏ی‏ات‏ محکمات و شر‏ی‏عت‏ پابرجا‏ی‏ و به ص‏ی‏غه‏ی‏ صفت مشبهه است، در «تار‏ی‏خ‏ طبر‏ی‏»‏ و د‏ی‏گر‏ متقدمان از مورخان عرب «ابستاق» و «افستاق» ضبط شده است و در زبان در‏ی‏ «اُوسْتا - اُسْتا - وُسْت - اُسْت‏»‏ به اختلاف د‏ی‏ده‏ م‏ی‏شود‏ و همه جا با لفظ «زند» رد‏ی‏ف‏ آمده است - کاف آخر «اوپستاک» که از قب‏ی‏ل‏ کاف «داناک» و «تواناک» است در زبان در‏ی‏ حذف م‏ی‏شود‏ و تلفظ صح‏ی‏ح‏ ا‏ی‏ن‏ کلمه با‏ی‏ست‏ی‏ «اوْپِستا» باشد ول‏ی‏ به تقل‏ی‏د‏ شعرا‏یی‏ که بضرورت ا‏ی‏ن‏ کلمه را مخفف ساختهاند ما آن لفظ را «اوْ‏سِتْا‏»‏ خوان‏ی‏م‏.
‏اما‏ لفظ زند از آزنت‏ی‏ «Azanti‏» و به معن‏ی‏ گزارش و ترجمه است و مراد از زند کتب پهلو‏ی‏ است که نخست‏ی‏ن‏ بار کتاب اوستا بدان زبان ترجمه شده است و پازند مخفف «پات زند» م‏ی‏باشد‏ که با پ‏ی‏شاوند‏ «پات» ترک‏ی‏ب‏ ‏ی‏افته‏ و به معن‏ی‏ دوباره گزارش ‏ی‏ا‏ ترجمه و برگردان‏ی‏دن‏ زند است به زبا‏ن‏ خالص در‏ی‏.
‏پازند‏ عبارت است از نُسکها‏یی‏ که زند را به خط اوستا‏یی‏ و به زبان فارس‏ی‏ در‏ی‏ ترجمه کرده باشند و از ا‏ی‏ن‏ رو متأخران خط اوستا‏یی‏ را خط پازند نامند و ما باز از آن صحبت خواه‏ی‏م‏ کرد.
‏قسمت‏ی‏ از اوستا عبارت بوده است از قص‏ی‏دهها‏یی‏ (سرودها‏یی‏) به شعر هجا‏یی‏ در ستا‏ی‏ش‏ اورمزد و سا‏ی‏ر‏ خدا‏ی‏ان‏ اَرْ‏ی‏ا‏یی‏ (امشاسپنتان) که سمت ز‏ی‏ردست‏ی‏ ‏ی‏ا‏ مظهر‏ی‏ت‏ نسبت به اورمزد و خدا‏ی‏ بزرگ ‏ی‏گانه‏ داشتهاند و اشارات‏ی‏ داشته در ب‏ی‏ان‏ بن‏ی‏ان‏ خلقت و وجود ک‏ی‏ومرث‏ و گاو نخست‏ی‏ن‏ «ا‏ی‏وداذ‏»‏ و کشته شدن گاو و ک‏ی‏ومرث‏ به دست اهرمن و پ‏ی‏دا‏ شدن نطفه‏ی‏ ک‏ی‏ومرث‏ در ز‏ی‏ر‏ خاک به شکل دو گ‏ی‏اه‏ که نام آن دو (مهر‏ی‏ و مهر‏ی‏ان‏ی‏ - مرد‏ی‏ و مردانه - مله‏ی‏ و مله‏ی‏انه‏ - م‏ی‏ش‏ی‏ و م‏ی‏شانه‏ - به اختلاف روا‏ی‏ات‏) بوده است و مورخان آن را از جنس «ر‏ی‏واس‏»‏ دانند و ظاهرا مرادشان همان «مه‏ر‏ گ‏ی‏اه‏»‏ معروف باشد. و ن‏ی‏ز‏ مطالب‏ی‏ داشته در پادشاه‏ی‏ هوشنگ (هوشهنگ)، طهمورث، جمش‏ی‏د،‏ ضحاک (اژدهاک)، فر

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق تاریخ خط و زبان فارسی در ایران 12 ص

تحقیق تاریخ خط و زبان فارسی در ایران 12 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 18
حجم فایل: 61 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏زبان فارس‏ـــــــــ‏ی
‏مقدم‏ـــــــ‏ه
‏چنان که می دانیم زبان فارسی سه مرحله تکاملی داشته است فارسی باستان ، ‏فارسی میانه و فارسی نو. در پایان دوره ی هخامنشی زبان فارسی باستان دچار دگرگونی ‏گشت واندک اندک از آن فارسی میانه پدید آمد که بی گمان بـخشی از تـحول خود را هم در ‏دوره های سلوکیدی واشکانی پشت سر گذاشت . با روی کار آمدن ساسانیان این زبان رسمیت ‏یافت و در دوره ی پادشاهی پانصد ساله آنان باز هم این زبان تـحول یافت به طوری که ‏در پایان دوره ساسانی گویش ویژه ای از آن که در پایتخت ( در دربار ) به کار می رفت ‏، گونه رسمی آن زبان شمرده می شد و همین گونه است که به فارسی یا فارسی دری تبدیل ‏شده است . تفاوت فارسی دری و آن گونه از پارسی که در پایان دوره ساسانی به کار می
‏3
‏رفت بسیار اندک است . برخی از صداهای پارسی میانی در فارسی باز مانده بود که پس از ‏دوره مغول از میان رفت فارسی دری پس از اسلام تنها با کوشش ایرانیان ملی‏ (‏شعوبیان ) در برابر زبان عربی ایستادگی کرد و به زبان رسمی ایران تبدیل شد و باقی ‏ماند.
‏اما سوالی که همیشه مطرح بوده این است که چرا زبانی که به فارس و ‏غرب ایران تعلق دارد ، پس از اسلام در خراسان جلوه می کند و در نخستین سده های ‏اسلامی هیچ نشانه ای از شاعران و نویسندگان فارس نداریم . به همین دلیل توهمی پیدا ‏شده است که زبان فارسی دری گویا از خراسان پیدا شده است . این توهم با پیدایش کشور ‏افعانستان ، در آن کشور دامن زده شد و دری را فارسی اصیل و زبان مردم شمال ‏افغانستان شمرده اند . بنابراین باید علت رواج فارسی دری را در خراسان و سکوت فارس ‏را در سده های سوم تا پنجم هجری توضیح داد .
‏میدانیم که تیسفون در حمله ‏مسلمانان عرب غارت و ویران شد . در اثر این کار عده زیادی از مردم آن به ویژه
‏3
‏ثروتمندان ، اشراف و زمینداران بزرگ به جاهای دیگری در ایران به ویژه به خراسان ‏مهاجرت کردند ، آنان فکر می کردند که خراسان به علت دوری در دسترس مسلمانان نخواهد ‏بود . پس از این مهاجرت نخستین مهاجرت های دیگری هم به خراسان صورت گرفت که بیشتر ‏آن مربوط به هنگامی است که قیام شیعیان در میانرودان به رهبری مختار ثقفی و به ‏خونخواهی فرزندان علی سرانجام و پس از جنگهای دراز و حتی پیروزی اولیه و در اختیار ‏گرفتن کوفه به شکست انجامید و قتل عام شیعیان در میانرودان آغاز شد . ازاین عده هر ‏که توانست به درون ایران و به ویژه فارس ، سیستان و خراسان گریخت . برخی از این عده ‏تا سال ها بر حکومت بنی امیه و امارت حجاج ابن یوسف یاغی می شدند و آسیب های سخت به ‏سپاه او که هـمان سپاه خلیفه ، بود وارد می کردند .
‏گروه اصلی و آرامش طلب ‏این عده به خراسان آمدند و در شهرهای هرات ، بُست ، مرو ، زرنگ ، بلخ ، توس ،
‏5
‏نیشابور و شهرهای دیگر سکونت گزیدند و چنانکه آشکار است مـخفیانه به ترویج عقاید ‏خود پرداختند . برخی از شهرهای خراسان مانند توس استعداد بیشتـری در این مورد نشان ‏دادند و به نخستین پایگاههای پیروان تشیع در ایران تبدیل شدند . این عده از آنجا که ‏به فارسی سخن می گفتند ، طبعاً به این زبان هم ‏می نوشتند . فارسی بوسیله این ‏عده نوشته شده و رسمیت یافت .
‏هنگامی که شعر و ادب آغاز به ظهور کرد این ‏عده به فارسی شعر گفتند و نوشتند ، اماّ بی شک مجبور بودند احساسات خود را پنهان ‏کنند . از میان این عده شاخه ی شعوبی و اسماعیلی با تعصب و دلبستگی بیشتر به فارسی ‏به نوشتن پرداخت و فارسی را رواج داد.
‏کافی است درباره نخستین سخن پردازان ‏فارسی بررسی کنیم تا گوشه هائی از این واقعیت روشن شود. از شاعران و نویسندگان مهّم ‏سده های نخستین در خراسان رودکی است . رودکی شیعه ی هفت امامی و طرفدار گروه ‏اسماعیلیان بود. او را به همین دلیل کور کرده اند . در کودتائی که علیه شیعیان در

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.