دانلود تحقیق تاریخ هنر چین 21 ص

تحقیق تاریخ هنر چین 21 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 20
حجم فایل: 22 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 20 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏14
‏موضوع:
‏تاریخ هنر چین
‏فهرست مطالب
‏عنوان صفحه
‏مقدمه‏ 1
‏صنایع دوره سنگی‏ 4
‏هنر رسمی و عصر مفرغ ‏ 10
‏نقشه‏ 21
‏1
‏مقدمه:
‏چین، در سرتاسر تاریخ طولانی ثبت شده‏‌‏اش، توانسته است مرزهایش را تقریباً بدون آنکه خود به تهاجمی دست زند حفظ کند. این امر مسلم که هر ادبیات و هم هنرها در چین در طی چندین هزاره وابستگی متقابل بسیار چشم‏‌‏گیری داشته‏‌‏اند، خود مؤید این نظر است که فرهنگ چین نیز به همین اندازه عاری از گسست بوده است. با این همه، فرهنگ چینی که تجلی آن را در هنرها و هنرهای کاربردی می‏‌‏یابیم، سنتی ناب و خالص نبوده است.
‏کنجکاوی و علاقه به نقش‏‌‏مایه‏‌‏های خارجی که از همسایگان شرقی و غربی وام گرفته می‏‌‏شده به استادی در فن و گنجینه‏‌‏ای غنی از سبک‏‌‏های مختلف شکل داده است، اما عشق به سنت، حفظ تجانس را تضمین کرده است. هرگاه نقش‏‌‏مایه‏‌‏ها و سبک‏‌‏ها جذب سنت چینی شده‏‌‏اند، در طی قرون، هم سو با علاقه به کهن‏‌‏گرایی که در بخش اعظم هنر چینی جاری است بارها از نو سربرداشته‏‌‏اند. همین علاقه ما را به این دیدگاه سوق می‏‌‏دهد که چین فرهنگ هنری کی پارچه و خود بسنده‏‌‏ای دارد.
‏یکی از پرنفوذترین واردات پذیرش آیین بودایی و در قرن دوم ق‏‌‏م بود که فرهنگ دینی و فلسفی جدیدی را با هنر و شمایل‏‌‏نگاری ملازم آن به چین آورد.‏ در پی آن، سبک‏‌‏های جدید نقاشی فیگور و پیکره‏‌‏سازی، و نیز الگوهای جدید در طراحی معابد، اثاث و تزیینات آن‏‌‏ها لازم افتاد؛ جذب این‏‌‏ها قرن‏‌‏ها به طول انجامید.
‏بخش اعظم هنر بودایی از سنت‏‌‏های آسیای مرکزی الهام می‏‌‏گرفت که خود ریشه در الگوی اصلی در شمال هند داشتند. در چین، شمایل‏‌‏نگاری بودایی نقشی مهم در پیکره‏‌‏سازی و نقاشی داشته است. پیکره‏‌‏های بزرگ مقایس پیش از این، قالب هنری بومی مهمی نبودند، اما در قرون پنجم و ششم دیگر نقش برجسته‏‌‏های باابهت و پیکرهای سنگی بی‏‌‏تکیه‏‌‏گاه برای غار. معبدها و بناها چوبی ساخته می‏‌‏شد. در سده‏‌‏های میانه، و بعدتر، سبک‏‌‏های هنری تبتی، مغولی و گورکانیان هند در چین در دوره‏‌‏های محبوبیت و نفوذ یافتند، اما تأثیر آن‏‌‏ها در کل چندان گسترده نبود.
‏رشد لایه‏‌‏بندی در جامعة چین تنوع بیشتر در سبک‏‌‏های هنری و تنوع بیشتر در مواد و مصالح کار را اقتضا می‏‌‏کرد. از همان مراحل اولیه، مهارت در تزیینات سطح، چه باکنده
‏2
‏‌‏کاری روی سنگ یا ریخته‏‌‏گری فلزات، در چین به وجود آمد. نقش‏‌‏مایه‏‌‏های به کار رفته به صورت تزیینات نقش شده بر سفالینه‏‌‏ها تا به امروز باقی مانده‏‌‏اند.
‏از دورة ‏زمامداری دودمان‏‌‏ هان، نقاشی و خوشنویسی معتبرترین شاخه‏‌‏ها هنر بیانی بوده‏‌‏اند. این هنرها، که اهل قلم نیز دستی در آن‏‌‏ها داشتند، با ف‏لسفة زندگی آنان عجین است. خوشنویسی، که از دیرباز یکی از قالب‏‌‏های جدی هنر تلقی می‏‌‏شده است. بیان‏‌‏گر قدرت شخصیت خطاط است و بنابراین چیزی فراتر از کلمات نوشته شده را بیان می‏‌‏دارد.
‏در قرن بیستم، به دلایل سیاسی و عقیدتی، شاهد تلاش برای وارد کردن سبک خارجی (به صورت نقاشی رنگ روغن و پیکره‏‌‏سازی روسی) به منظور پرکردن خلأ مفروض در هنرهای بومی معاصر بوده‏‌‏ایم. به سفارش حکومت مؤسساتی برای تعلیم نقاشان و پیکره‏‌‏سازی برای تولید ‏«‏هنر رسمی‏»‏ با سبک و شیوه‏‌‏ای بیگانه با سبک‏‌‏های تثبیت شدة چینی به وجود آمده است. این امر در شکل فعلی‏‌‏اش شاید حرکتی گذرا باشد، اما به هر حال حرکتی است که با خود تغییری عظیم در آموزش هنر و درک بیشتر کاربردهای هنر به همراه آورده است و شاید در چین تأثیراتی ماندگار داشته باشد.
‏با این که هنرها و هنرهای کاربردی در چین، پیوسته مفاهیم خارجی در جذب کرده‏‌‏اند، همگی گویی سبکی قابل شناسایی دارند؛ و این گواهی است بر ثبات جامعة چین. در جامعه‏‌‏ای چین تجاری، تماس با خارج عمدتاً از طریق داد و ستد بوده است، گو که در زمان‏‌‏هایی تجارت به معنای پیشکش دادن و گرفتن و مبادله به معنای ادای احترام بوده است. هر تلاشی برای شناساندن سبک چینی باید پیچیدگی فرهنگی‏‌‏ای را لحاظ کند که طی پنج هزار سال ساخته شده بی آن که چیزی را به دور بیندازد. کهن‏‌‏گرایی در چین، که با پیچیدگی بسیار غریبی همراه بوده است، گویی سبب شده که ذوقی متکی به خویش دست نخورده باقی ماند و سبکی چند وجهی خلق شود.
‏4
‏صنایع دوره نوسنگی
‏حدود هزارة پنجم تا قرن هجدهم قبل ازمیلاد
‏در شبه قارة چین دورة نوسنگی مردمانی می‏‌‏زیستند که در گستره‏‌‏ای وسیع پراکنده بودند، در کنار دره‏‌‏های رود زرد و شاخابه‏‌‏های آن، در دشت‏‌‏های باتلاقی شان‏‌‏دونگ‏‌‏ کنونی، و در سمت جنوب بر کنارة یانگ تسه و دورتر. دست که از هزارة پنجم ق‏‌‏م این اقوام گوناگون در دهکده‏‌‏هایی سکونت داشتند، زمین را شخم می‏‌‏زدند، شکار و ماهی‏‌‏گیری می‏‌‏کردند. از همان اوایل این دوره خوک و سگ را اهلی کردند و ظروف گلی و ابزاری ساده از سنگ و استخوان [1] ساختند. امروزه از روی شکل و نقوش سفالینه‏‌‏های آنان ذوق بصری‏‌‏شان را می‏‌‏توان ارزیابی کرد. تا جایی که ما می‏‌‏دانیم، از دورة نو سنگی هیچ کنده‏‌‏کاری یا دیوارنگاره‏‌‏ای باقی نمانده است، و به نظر می‏‌‏رسد که هنرمندان این جوامع سفال‏‌‏گران بوده‏‌‏اند. آنان ظروف سفالی را به روش فتیله چین، ورقه‏‌‏ای، یا حجم‏‌‏سازی در اشکال مختلف که رفته رفته متنوع‏‌‏تر می‏‌‏شد می‏‌‏ساختند و در دمای پایین می‏‌‏پختند. در اغلب جوامع نوسنگی ظروف با دو کیفیت تولید می‏‌‏شد. سفالینه‏‌‏های خاکستری با اثر ریسمان فشرده بر آن برای استفادة روزمره به تعداد زیاد تولید می‏‌‏شد، اما ظروف با صناعت و تزیینات ظریف‏‌‏تر نیز یافت می‏‌‏شدند. ظروف اولیة منطقة شان‏‌‏شی (هزارة پنجم تا چهارم ق‏‌‏م) و ظروف متعلق به جوامع ساکن شمال غرب (هزارة سوم تا دوم ق‏‌‏م) یک دست و صیقل خورده بودند و نقوشی با گلابه به رنگ‏‌‏های مشکی، قرمز و سفید بر آن‏‌‏ها ایجاد می‏‌‏شد؛ در جانب شرق و جنوب، مردمان سفالینة مشکی ظروفی بی‏‌‏آرایه با اشکالی غریب می‏‌‏ساختند.
‏تصویر ‏دورة طولانی بین حدود 40‏00 ق‏‌‏م تا حدود 1700 ق‏‌‏م، که هنوز کامل نشده است، نشان می‏‌‏دهد که نخستین سکونت‏‌‏ گاه‏‌‏ها در حوضة مرکزی رود زرد و در درة رود وی شکل گرفتند. در میان سکونت‏‌‏ گاه‏‌‏های کرانة رود زرد در دورة نوسنگی، سکونت گاه واقع در بان‏‌‏پو در نزدیکی شیان کنونی بهتر از بقیه حفظ شده است؛ در آن‏‌‏جا دهکده‏‌‏ای بزرگ در کرانة رود از حفاری بیرون آمده ‏و حفظ شده است. محوطة بان‏‌‏پو که احتمالاً در دو مرحله و در طی دوره‏‌‏ای طولانی (ح 4000 تا 3000 ق‏‌‏م) مسکون بوده است، از سکونت گاهی گسترده تشکیل شده با یک تاحیة مسکونی مشخص متشکل از خانه‏‌‏های مدور کوچک [2، 3] و یک محل اجتماعات، یکی ناحیة دفن مردگان دور از دهکده، و ناحیة سفال

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق تاریخ هنر نقاشی در ایران به زمان غارنشینی برمیگردد

تحقیق تاریخ هنر نقاشی در ایران به زمان غارنشینی برمیگردد

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .docx
تعداد صفحات: 14
حجم فایل: 125 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏تاریخ هنر نقاشی در ایران به زمان غارنشینی برمیگردد. در غارهای استان لرستان تصاویر نقاشی شده از حیوانات و تصاویر کشف شده است. نقاشیها بوسیله (W.Semner) ‏بر روی دیواره های ساختمانها در ملایر و فارس که به 5000 سال پیش تعلق دارند کشف شده است.
‏نقاشی های کشف شده در مناطق تپه سیالک و لرستان بر روی ظروف سفالی، ثابت می کند که هنرمندان این مناطق با هنر نقاشی آشنایی داشته اند.
‏همچنین نقاشیهایی از دوران اشکانیان، نقاشی های معدودی بر روی دیوار، که بیشتر آنها از قسمتهای شمالی رودخانه فرات بدست آمده، کشف شده است. یکی از این نقاشیها منظره یک شکار را نشان میدهد. وضعیت سوارها و حیوانات و سبک بکار رفته در این نقاشی ما را بیاد منیاتورهای ایرانی می اندازد.
‏در نقاشیهای دوران هخامنشی، نقاشی از روی چهره بر سایر نقاشی های دیگر تقدم داشت. تناسب و زیبایی رنگها از این دوران، بسیار جالب توجه است. نقاشی ها بدون سایه و با همدیگر هماهنگی دارند. در بعضی از موارد، سطوح سیاه پر رنگ را محدود کرده اند.
‏مانی، (پیامبر و نقاش ایرانی)، که در قرن سوم زندگی میکرد، یک نقاش با تجربه و ماهر بود. نقاشی های او یکی از معجزاتش بود.
‏نقاشی (Torfan) ‏که در صحرای گال استان ترکستان در چین بدست آمد، مربوط است
‏بسال 840 تا 860 بعد از میلاد.
3
‏این نقاشی های دیوارنما مناظر و تصاویر ایرانی را نمایش میدهند. همچنین تصاویر شاخه های درختی در ‏این نقاشی ها وجود دارند. باستانی ترین نقاشی های دوران اسلامی، که بسیار کمیاب است، در نیمه نخست قرن سیزدهم به وجود آمده بودند. مینیاتورهای ایرانی (طرح های خوب و کوچک) بعد از سقوط بغداد در سال 1285 میلادی بوجود آمدند. از آغاز قرن چهاردهم کتابهای خطی بوسیله نقاشی از صحنه های جنگ و شکار تزئین شدند.
‏چین از قرن هفتم به بعد به عنوان یک مرکز هنری، مهمترین انگیزه برای هنر نقاشی در ایران بود. از آن به بعد یک رابطه بین نقاشان بودائی چینی و نقاشان ایرانی بوجود‏آ‏مده است.

‏از لحاظ تاریخی، مهمترین تکامل در هنر ایرانی، تقبل طرحهای چینی بوده است که با رنگ آمیزی که ادراک ویژه هنرمندان ایرانی است مخلوط شده بود. زیبایی و مهارت خارق العاده نقاشان ایرانی واقعاً خارج از توصیف است. در قرن اول اسلامی، هنرمندان ایرانی زینت دادن به کتابها را شروع کردند.
‏کتابها با سرآغاز و حاشیه های زیبا رنگ آمیزی و تزئین شده بود. این طرحها و روشها از یک نسل به نسل دیگر با همان روش و اصلوب منتقل می شد، که معروف است به "هنر روشن سازی". هنر روشن سازی و زیبا کردن کتابها در زمان سلجوقیان و مغول و تیموریان پیشرفت زیادی کرد. شهرت نقاشی های دوران اسلامی شهرت خود را از مدرسه بغداد داشت.
‏مینیاتورهای مدرسه بغداد، کلاً سبک و روشهای نقاشی های معمولی پیش از دوره اسلامی را گم کرده است. این نقاشی های اولیه و بدعت کارانه فشار هنری لازم را ندارند. مینیاتورهای مدرسه بغداد اصلاً متناسب
3
‏نیستند. تصاویر نژاد سامی را نشان میدهد؛ و رنگ روشن استفاده شده در آن نقاشی را. هنرمندان مدرسه بغداد پس از سالها رکود مشتاق بودند که آیین تازه ای را بوجود آورده و ابتکار کنند. نگاه های مخصوص این مدرسه، در طرح حیوانات و با تصاویر شرح دادن داستانها است.
‏اگر چه مدرسه بغداد، هنر پیش از دوره اسلامی را تا حدی در نظر گرفته بود، که بسیار سطحی و بدوی بود، در همان دوره هنر مینیاتور ایرانی در تمام قلمرو اسلامی از آسیای دور تا آفریقا و اروپا پخش شده بود.

‏از میان کتابهای مصور به سبک بغداد میتوان به کتاب "کلیله و دمنه" ‏اشاره کرد. تصاویر نامتناسب و بزرگتر از حد معمول رنگ شده است؛ و فقط رنگهای معدودی در این نقاشیها بکار رفته است.
‏بیشتر کتابهای خطی قرن سیزدهم، افسانه ها و داستانها، با تصاویری از حیوانات و سبزیجات تزئین شده است. یکی از قدیمی ترین کتابهای کوچک طراحی شده ایرانی بنام "مناف الحیوان" در سال 1299 میلادی بوجود آمده است. این کتاب مشخصات حیوانات را شرح میدهد. در این کتاب تاریخ طبیعی با افسانه
4
‏در هم آمیخته شده است.
‏موضوعات این کتاب که تصاویر بسیاری دارد، برای آشنایی با هنر نقاشی ایرانی بسیار مهم است. رنگها روشن تر و از روش مدرسه بغداد که روشی قدیمی بود جلوتر است.
‏پس از هجوم مغولان، یک مدرسه جدید در ایران به نظر میرسید. این مدرسه تحت تأثیر از هنر چینی و سبک مغول بود. این نقاشی ها همه خشک و بی حرکت و خالص و یکسان، مانند سبک چینی است.
‏بعد از حمله مغول به ایران، آنها تحت تأثیر از هنر ایرانی، نقاشان و هنرمندان را تشویق کردند. در میان نقاشی های هنرمندان ایرانی میتوان سبک مغول هم مشاهده کرد، لطافت ها، ترکیبات آرایشی، و خطوط کوتاه خوب که میتوان آنها را بشمار آورد. نقاشی های ایرانی بصورت خطی و نه ابعادی می باشد. ‏هنرمندان در این زمینه از خود یک خلاقیت و اصالت نشان داده اند.
‏هنرمندان مغول دادگاه سلطنتی نه فقط به تکنیک بلکه به موضوعات ایرانی هم احترام گذاشتند. یک بخش از کارشان شرح دادن به آثار ادبی ایران مانند شاهنامه فردوسی بود. میان موضوعات مختلف بیشترین علاقه آنها به تصویریسم (کتابهای با تصاویر زیاد) بود.
‏بر خلاف مدارس مغول و بغداد بیشترین کارها از مدرسه هرات بجا مانده است. مؤسس این سبک نقاشی مدرسه هرات بود؛ که از نیاکان تیموریان بودند و این مدرسه را بخاطر محل تأسیس آن مدرسه هراتی نامیدند.
‏متخصاص هنر نقاشی بر این باورند، که نقاشی در ایران در دوران تیموری به اوج خود رسیده بود. در طول این دوره استادان برجسته ای، همچون کمال الدین بهزاد، یک متد جدید را به نقاشی ایران عرضه کرد. در این دوره (تیموریان) که از سال 1370 تا 1405 میلادی به طول انجامید؛ هنر نقاشی و کوچک

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.