لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : powerpoint (..ppt) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 12 اسلاید
قسمتی از متن powerpoint (..ppt) :
بنام خدا
21 روش غلبه بر تنبلی و انجام بیش ترین کاردر کمترین زمان
در این جا خلاصه ای از بیست و یک روش فوق العاده برای غلبه بر تنبلی وا نجام کاربیش تر در زمان کمتر را می خوانید. این اصول و قواعد را مدام مرور کنید تا عمیقا ً در ذهن و عملتان ریشه بدواند و در نتیجه موفقیت آینده تان تضمین شود.
هدف هایتان را بنویسید
دقیقاً تصمیم بگیرید که چه می خواهید . روشن بودن در این مورد یک شرایط اساسی است . پیش از شروع کار ،هدف ها و تصمیم هایتان را بنویسید.
برای هر روز از قبل برنامه ریزی کنید
برنامه هایتان را روی کاغذ بیاورید . به ازای هر دقیقه ای که صرف برنامه ریزی می کنید، به هنگام اجرای آن پنج یا شش دقیقه در وقت خود صرفه جویی خواهید کرد.
قانون 20/80 را در همۀ امور به کار بگیرید
80 درصد از دستاوردهایتان نتیجۀ 20 درصد از فعالیت شماست. همواره تلاش خود را روی این 20 درصد متمرکز کنید.
پیامد کار را در نظر داشته باشید
مهم ترین و ضروری ترین کارهای شما آن هایی هستند که می توانند بیش ترین تأثیر را چه مثبت و چه منفی روی کار و زندگی شما بگذارند.به جای تمرکز روی سایر کارها ،تمام توجهتان را معطوف به این نوع کارها کنید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 20 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
14
موضوع:
تاریخ هنر چین
فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه 1
صنایع دوره سنگی 4
هنر رسمی و عصر مفرغ 10
نقشه 21
1
مقدمه:
چین، در سرتاسر تاریخ طولانی ثبت شدهاش، توانسته است مرزهایش را تقریباً بدون آنکه خود به تهاجمی دست زند حفظ کند. این امر مسلم که هر ادبیات و هم هنرها در چین در طی چندین هزاره وابستگی متقابل بسیار چشمگیری داشتهاند، خود مؤید این نظر است که فرهنگ چین نیز به همین اندازه عاری از گسست بوده است. با این همه، فرهنگ چینی که تجلی آن را در هنرها و هنرهای کاربردی مییابیم، سنتی ناب و خالص نبوده است.
کنجکاوی و علاقه به نقشمایههای خارجی که از همسایگان شرقی و غربی وام گرفته میشده به استادی در فن و گنجینهای غنی از سبکهای مختلف شکل داده است، اما عشق به سنت، حفظ تجانس را تضمین کرده است. هرگاه نقشمایهها و سبکها جذب سنت چینی شدهاند، در طی قرون، هم سو با علاقه به کهنگرایی که در بخش اعظم هنر چینی جاری است بارها از نو سربرداشتهاند. همین علاقه ما را به این دیدگاه سوق میدهد که چین فرهنگ هنری کی پارچه و خود بسندهای دارد.
یکی از پرنفوذترین واردات پذیرش آیین بودایی و در قرن دوم قم بود که فرهنگ دینی و فلسفی جدیدی را با هنر و شمایلنگاری ملازم آن به چین آورد. در پی آن، سبکهای جدید نقاشی فیگور و پیکرهسازی، و نیز الگوهای جدید در طراحی معابد، اثاث و تزیینات آنها لازم افتاد؛ جذب اینها قرنها به طول انجامید.
بخش اعظم هنر بودایی از سنتهای آسیای مرکزی الهام میگرفت که خود ریشه در الگوی اصلی در شمال هند داشتند. در چین، شمایلنگاری بودایی نقشی مهم در پیکرهسازی و نقاشی داشته است. پیکرههای بزرگ مقایس پیش از این، قالب هنری بومی مهمی نبودند، اما در قرون پنجم و ششم دیگر نقش برجستههای باابهت و پیکرهای سنگی بیتکیهگاه برای غار. معبدها و بناها چوبی ساخته میشد. در سدههای میانه، و بعدتر، سبکهای هنری تبتی، مغولی و گورکانیان هند در چین در دورههای محبوبیت و نفوذ یافتند، اما تأثیر آنها در کل چندان گسترده نبود.
رشد لایهبندی در جامعة چین تنوع بیشتر در سبکهای هنری و تنوع بیشتر در مواد و مصالح کار را اقتضا میکرد. از همان مراحل اولیه، مهارت در تزیینات سطح، چه باکنده
2
کاری روی سنگ یا ریختهگری فلزات، در چین به وجود آمد. نقشمایههای به کار رفته به صورت تزیینات نقش شده بر سفالینهها تا به امروز باقی ماندهاند.
از دورة زمامداری دودمان هان، نقاشی و خوشنویسی معتبرترین شاخهها هنر بیانی بودهاند. این هنرها، که اهل قلم نیز دستی در آنها داشتند، با فلسفة زندگی آنان عجین است. خوشنویسی، که از دیرباز یکی از قالبهای جدی هنر تلقی میشده است. بیانگر قدرت شخصیت خطاط است و بنابراین چیزی فراتر از کلمات نوشته شده را بیان میدارد.
در قرن بیستم، به دلایل سیاسی و عقیدتی، شاهد تلاش برای وارد کردن سبک خارجی (به صورت نقاشی رنگ روغن و پیکرهسازی روسی) به منظور پرکردن خلأ مفروض در هنرهای بومی معاصر بودهایم. به سفارش حکومت مؤسساتی برای تعلیم نقاشان و پیکرهسازی برای تولید «هنر رسمی» با سبک و شیوهای بیگانه با سبکهای تثبیت شدة چینی به وجود آمده است. این امر در شکل فعلیاش شاید حرکتی گذرا باشد، اما به هر حال حرکتی است که با خود تغییری عظیم در آموزش هنر و درک بیشتر کاربردهای هنر به همراه آورده است و شاید در چین تأثیراتی ماندگار داشته باشد.
با این که هنرها و هنرهای کاربردی در چین، پیوسته مفاهیم خارجی در جذب کردهاند، همگی گویی سبکی قابل شناسایی دارند؛ و این گواهی است بر ثبات جامعة چین. در جامعهای چین تجاری، تماس با خارج عمدتاً از طریق داد و ستد بوده است، گو که در زمانهایی تجارت به معنای پیشکش دادن و گرفتن و مبادله به معنای ادای احترام بوده است. هر تلاشی برای شناساندن سبک چینی باید پیچیدگی فرهنگیای را لحاظ کند که طی پنج هزار سال ساخته شده بی آن که چیزی را به دور بیندازد. کهنگرایی در چین، که با پیچیدگی بسیار غریبی همراه بوده است، گویی سبب شده که ذوقی متکی به خویش دست نخورده باقی ماند و سبکی چند وجهی خلق شود.
4
صنایع دوره نوسنگی
حدود هزارة پنجم تا قرن هجدهم قبل ازمیلاد
در شبه قارة چین دورة نوسنگی مردمانی میزیستند که در گسترهای وسیع پراکنده بودند، در کنار درههای رود زرد و شاخابههای آن، در دشتهای باتلاقی شاندونگ کنونی، و در سمت جنوب بر کنارة یانگ تسه و دورتر. دست که از هزارة پنجم قم این اقوام گوناگون در دهکدههایی سکونت داشتند، زمین را شخم میزدند، شکار و ماهیگیری میکردند. از همان اوایل این دوره خوک و سگ را اهلی کردند و ظروف گلی و ابزاری ساده از سنگ و استخوان [1] ساختند. امروزه از روی شکل و نقوش سفالینههای آنان ذوق بصریشان را میتوان ارزیابی کرد. تا جایی که ما میدانیم، از دورة نو سنگی هیچ کندهکاری یا دیوارنگارهای باقی نمانده است، و به نظر میرسد که هنرمندان این جوامع سفالگران بودهاند. آنان ظروف سفالی را به روش فتیله چین، ورقهای، یا حجمسازی در اشکال مختلف که رفته رفته متنوعتر میشد میساختند و در دمای پایین میپختند. در اغلب جوامع نوسنگی ظروف با دو کیفیت تولید میشد. سفالینههای خاکستری با اثر ریسمان فشرده بر آن برای استفادة روزمره به تعداد زیاد تولید میشد، اما ظروف با صناعت و تزیینات ظریفتر نیز یافت میشدند. ظروف اولیة منطقة شانشی (هزارة پنجم تا چهارم قم) و ظروف متعلق به جوامع ساکن شمال غرب (هزارة سوم تا دوم قم) یک دست و صیقل خورده بودند و نقوشی با گلابه به رنگهای مشکی، قرمز و سفید بر آنها ایجاد میشد؛ در جانب شرق و جنوب، مردمان سفالینة مشکی ظروفی بیآرایه با اشکالی غریب میساختند.
تصویر دورة طولانی بین حدود 4000 قم تا حدود 1700 قم، که هنوز کامل نشده است، نشان میدهد که نخستین سکونت گاهها در حوضة مرکزی رود زرد و در درة رود وی شکل گرفتند. در میان سکونت گاههای کرانة رود زرد در دورة نوسنگی، سکونت گاه واقع در بانپو در نزدیکی شیان کنونی بهتر از بقیه حفظ شده است؛ در آنجا دهکدهای بزرگ در کرانة رود از حفاری بیرون آمده و حفظ شده است. محوطة بانپو که احتمالاً در دو مرحله و در طی دورهای طولانی (ح 4000 تا 3000 قم) مسکون بوده است، از سکونت گاهی گسترده تشکیل شده با یک تاحیة مسکونی مشخص متشکل از خانههای مدور کوچک [2، 3] و یک محل اجتماعات، یکی ناحیة دفن مردگان دور از دهکده، و ناحیة سفال
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 15 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
مقدمه :
چاروق دوزی هنر سنتی و دستی شهرستانهای قوچان و بجنورد می باشد و چاروق به نوعی پاپوش گفته می شود که شبیه به قایق بوده و در محل انگشتان پا با قوسی به طرف بالا برگشته است که درگذشته مورد مصرف عموم بوده با این تفاوت که چاروق برای طبقه اعیان دارای تزئینات بوده و مردم عادی بدون تزئین و ساده آن را استفاده می کردند
هدف از انجام این گزارش و تحقیق دراین مورد خاص ، نشان دادن این وصنعت بودکه مخصوص بجنورد است . ضمن آنکه بعد از تحقیق دراین مورد و دیدن مراحل کار خودم بیش از پیش به این حرفه مورد علاقمند شدم و امید آن دارم که بتوانم فرهنگ و آداب و رسوم سنتی منطقه خود را به خوبی بشناسانم .
عمده تحقیق میدانی بود به جز مواردی اندک که لازم بود از مقالات بهره گرفت .لازم است از استادکاران گرامی ،آقایان حسینعلی محمد زاده و حسین محمد زاده ، کمال تشکر و قدردانی راداشته باشم که در رجوع برای این تحقیق ،نهایت راهنمایی را برای من داشتند . همینطور از استاد گرامی ام ، سرکار خانم شریفی نیا که باعث شدند دید من نسبت به صنایع دستی کشور و فرهنگم بازتر شود .
مواد اولیه
چرم دباغی شدة گاو و گوساله قالبهای چوبی ،نخ ابریشم ، نخ گلابتون ،نخ قندی ، ابزارکار کفاشی مانند مشته ، صیقال ،سوراخ کن و ............
دباغ خانه چرم
ساخت خودچرم سنتی است . چرم مورد نیاز برای ساخت چاروق را دباغی شده فراهم می کنند . قدیم دربجنورد ، دو دباغ خانه وجود داشته که چرم مورد نیاز چاروق دوزان را فراهم می کرده است . ولی الان در بیشتر از سه , چهار شهر کشور ، دباغ خانه وجود ندارد که می توان اصفهان ،همدان و زنجان را نام برد و کارگاه های آنها به همان صورت سبک قدیم است .
(( تهیه چرم دباغی به این ترتیب است که پــوست حیــوانی مانندگاو و یا گوسفند را بعد از ذبح از گوشت جدا کرده و پــشت ورویـش را درخمیر
آرد جو می خوابانند و بعـد از30-20 روزآن را خارج می کنـندکه بعد از این مدت ،موهـای پوست به راحتی با کاردک کنده می شــودو بعد از کنـــدن مــو و خشک شدن ، آن را درون خــــوراک مـازو قـــرار مـــی دهند که این مازو از میوه درختی درکردستـــــان تهـیه می شود و این میـــــوه شبیه به فندق بوده که میوه را کوبیـــــده و به آرد تبدیــل می کنند و درون آب حــــل می کنند و بعد از آن چــرم را درونش قرار می دهند و بعد از خارج نمـــودن از مازو , چرم را شسته و خشک می کنند و رنگ گیاهی روی سطح خــــارجی آن می مالند تابه رنگ نارنجی تا قرمز در آید و سپس این چرم دبــاغی شده را به شکل مثلث یا مستطیـــل برش می دهند .))
تعریفی از چاروق
چاروق نوعی کفش سنتی مخصوص شمال خراسان است . حدود 50-40 سال قبل استفاده می شد . از 40 سال به این طرف، کم کم با آمدن ماشین و کفش های جدید ، استفاده نشد تا حدود سال 60 که آقای حسین محمد زاده ، به آن جنبه تزئینی بیشتری دادند . و انواع مختلفی از آن ساختند که دیگر از بین نرود و به واسطه ارتباطی که با ادارات مختلف ازجمله جهاد ، صنایع دستی ، میراث فرهنگی ،ارشاد همبنطور شرکت در نمایشگاهها داشتند باعث شدکه بمانند . در میدان شهید بجنورد ، بازارچه ای است که درقدیم به بازار کفاشان معروف بوده که در آن همه استاد چاروق دوز و نوعی کفش های سنتی دیگر بود ولی امروزه اغلب مغازه ها ی این بازارچه به محل فروش هنرهای دستی ترکمن اختصاص دارد . درخصوص استادکاران قدیمی این بازارچه ،آقای حسین محمد زاده می گویند : قدیمی ترین استادکاران آن بازارچه پدر ما است . 5 تا پسر داشته که من کاراو را ادامه دادم .
نقش هاو مراحل ساخت ، همان طرز قدیم است تمامی مراحل ساخت چاروق از ابتدا تا انتها یعنی ساخت رویه وزیره و .......... توسط خود این دو استاد کار انجام می شود .
ویژگی چاروق اصیل که نکته بسیار جالبی است ،این است که :
دو لنگ کفش ، چپ و راست ندارند .
کلاً زیره ، رویه و پشت آن از یک تکه چرم است یعنی محل دوخت آن فقط ازیک قسمت به نام شیرازه است .مواد اولیه آن ، چرم طبیعی گاو و گوساله است . نوع گاوی آن درکفش های زنانه و مردانه استفاده می شود و نوع گوساله آن برای کفش های بچه گانه . و
دلیل آنکه از چرم گوساله و یا قسمتهای نرم گاو برای چاروق بچه گانه استفاده می شود ، آنست که نرم تر است و پا را اذیت نمی کند .
برش ها اکثراً ذهنی است والگوزیاد استفاده نمی کنند . نخ هایی هم که برای تزئین استفاده می شود بیشتر نخ ابریشم و گلابتون است .
بیشتر قالبهای قدیم را استفاده می کنند که از چوب چنار است و دست ساز هستند ولی نوع های جدید آن کارخانه ای هستند . درقدیم چون آب و هوا خیلی سرد بوده و برف نسبتاً زیاد بوده است , چاروق ها را با جوراب های پشمی ضخیمی می پوشیدند و قالبها را نسب به الان بزرگتر درنظر می گرفتند که چاروق نسبت به پا مقداری بزرگتر بود .
می توان گفت درقدیم ، نوع کفشی که می پوشیدند مخصوصاً مردانه ، همین چاروق ها بودند ولی الان استفاده عمومی ندارد و بیشتر جنبه تزئینی دارند و درمراسم های سنتی به همراه لباس سنتی استفاده می شود .
چاروق نوعی سنتی آن است و لی نوع جدید آن کفش چاروق است که قسمت دماغه چاروق را ندارد و بیشتر به عنوان روفرشی استفاده می شود .
در قدیم ،زیره دیگری به چاروق می خورده ،یعنی یک زیره به قسمت پاشنه ویک زیره به قسمت پنجه و به آنها چاروق های چهارپینه می گفتند ، یعنی هر جفت چهارپینه داشت . اکثرا
ً هم آن زیره را از یک جنس مقاوم مثل پادوش ( چرم گاومیش ) می زدند ولی الان که جنبه تزئینی دارد ، دیگر این کار را نمی کنند .
با آمدن ماشین ، دوخت چاروق برای مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شد تا اینکه به توصیه محمد نداقی به دولت که شاهد استقبال کشورها از چاروق های ایرانی بوده است , دوباره این هنر زنده شد .
ابزارکار
ابزارکار ، همان ابزار کارکفاشی است به جزیکی دو مورد.توضیحات مختصری درباره هریک از ابزار :
- مشته ß نازک کردن چرم و کوبیدن آن
- گزن صاف ( تیغ برش ) ßبرش چرم
- گزن سرکش ß لویس کردن ونازک کردن رویه و زیره
- تسمه کش ßعبور دادن تسمه چرمی
- چوب صیقال ß صاف کردن و پرداخت
- قلم سوراخ کن ß سوراخ کردن بندها ( سوراخ کن های بزرگ برای نقش های بزرگ و سوراخ کن های کوچک برای نقش های کوچک )
-درفش ß دوخت و دوز ( سرهای کلفت آن برای دوخت زیره کفش بانخ کلفت )
- قالب کش ßبیرون کشیدن قالب ازکفش چاروق . به این ترتیب که کفش راکه دوخته شده و خشک شده می خواهند از قالب بیرون بیاورند , قسمتی از قالب کش به زیر پا می رود ونوک آن در سوراخ قالب , گیر می کند ومی کشند و به این ترتیب قالب بیرون می آید .